Përse Berisha kërkon të fshehë arsyen e “dorëheqjes” së Visho Ajazit?

Nga Mero Baze

Ka një tërbim të papritur të Berishës për dorëheqjen e Visho Ajazit nga posti i kryetarit të SHISH. Të mërziturin duket se po bën gjithë PD-ja dhe koalicioni opozitar, duke shpikur lloj- lloj skenarësh për “presione” mbi Ajazin. Janë aq kontradiktorë në ato që thonë, sa nga një anë e lavdërojnë si zyrtar superkorrekt, që ka denoncuar kanabisin, nga ana tjetër e shpallin “frikacak” të larguar nga presionet. Ilir Meta e ka pranuar në heshtje zëvendësimin nga pasardhësi i tij. Edi Rama ka ruajtur indiferencën që ka pasur ndaj tij pesë vitet e fundit.

Por përse duket i shqetësuar Berisha?

Për aq sa unë e njoh Visho Ajazin, ai është një besnik i Berishës dhe një njeri që ka qëndruar më afër se Gazidedja pranë tij, prej vitit 1992. Ka qenë pjesë e betejave politike të Berishës, përfshi dhe ato në krizën me SHBA në vitin 1996- 1997, dhe i rikthyer në Shqipëri qysh në vitin 2005, për t’u bërë kryetar i SHISH. Amerikanët e zbrapsën tre herë Berishën në përpjekjet e tij, për ta ndryshuar ligjin e SHISH e për të emëruar Ajazin, më 2005, 2007 dhe 2010. Berisha e arriti atë vetëm kur arriti të marrë Presidentin në vitin 2012.

Kush e mban mend ditën e parë të emërimit të Ajazit, duhet të kujtojë reagimet mosbesues të Ambasadës së SHBA në Tiranë, që ishte gati një mospranim i emërimit të tij.

Pastaj gjërat u qetësuan.

Kur socialistët erdhën në pushtet në vitin 2013, nuk mund ta lëviznin Ajazin, për shkak të Presidencës së Nishanit, i cili kishte kundërfirmën. Por, as që tentuan.

SHBA pushoi së qeni e shqetësuar me të, dhe biles disa vite më vonë, Edi Rama edhe e dekoroi Ajazin për punën e tij në luftën kundër terrorizmit. Ajo që ishte e dukshme, ishte se Visho Ajazi kishte ditur të qetësonte aleatin strategjik të Shqipërisë, që ka raporte shumë të ngushta me Shërbimin Sekret Shqiptar, duke e pasur atë gati si “grup të gatshëm” në Ballkan.

Dhe Edi Rama, me gjithë rezervat, e kishte pranuar atë.

Është po aq e vërtetë se Ajazi ndërkohë vazhdonte ta mbante miqësinë me Berishën, duke e furnizuar me informacione të tipit “qytetari digjital” për histori droge apo kriminelësh, por deri në atë masë që nuk i prishej puna me aleatët në SHISH.

Tërbimi i Berishës nuk është se Edi Rama i ka bërë vërtet preson Ajazit për ta hequr dhe e ka zëvendësuar me dikë tjetër. Se tjetri, është po ashtu një i emëruar i Gazidedes dhe vartës i Ajazit. Berisha është i shqetësuar se ka kuptuar që Ajazi u largua në mirëkuptim me “garantët” e tij. Ai bën sikur i ulërin Ramës, por në fakt ndjehet i tradhtuar nga Ajazi, që nuk i tha së paku se i ka mbaruar garancia  atyre që e mbajtën në detyrë deri më sot.

Njësoj si tek reforma në drejtësi, Berisha nuk është i shqetësuar përse SHISH po shkon në duar të Ramës, pasi nuk po shkon në duart e tij. Ai është i shqetësuar që SHISH është tërësisht në duar dhe kontroll të aleatëve Perëndimorë, dhe kryesisht SHBA, dhe kjo e tremb realisht.

Është e njëjta frikë që e ka pas për Vetting-un, apo SPAK. Bënte sikur bërtiste që po e kap Edi Rama, po në fakt në ëndërr i dilte Lu dhe Vlahutin. Është pak a shumë e njëjta sindromë. Nuk i dhimbset pse ka ikur Visho pa e njoftuar, biles ka mundësi, që privatisht t’ia llogarisë si “thikë pas shpine” këtë akt dorëheqje. Është gjetur i papërgatitur për faktin se tani e tutje, ata që po kontrollojnë reformën në drejtësi, po kontrollojnë dhe SHISH. Dhe atij i duhej që të mos i tremben “ushtarët” dhe t’i dezertojnë. Dorëheqja e Vishos është sinjal i keq për të dhe ai po kërkon t’i mbajë të bashkuar ushtarët e vet, duke thënë se nuk kemi përballë Perëndimin, por Edi Ramën. Është e vetmja mënyrë të shpresojë që nuk do ketë dezertime të tjera, siç i ndodhi në vitin 1997. Dhe të mendosh që Vishua nuk e tradhtoi, as më 1997. Megjithëse atëhere një pasaportë kishte. Tani ka dhe kanadezen.