Florent Marciacq, zëvendës sekretar i përgjithshëm dhe hulumtues në Qendrën austro-franceze për afrimin me Evropën, në një intervistë për gazetën “Shekulli”, analizon situatën në Shqipëri dhe Ballkanin Perëndimor, të këtyre viteve të fundit.
Sipas tij afrimi i Ballkanit Perëndimor me Bashkimin Evropian, do të jetë një proces i gjatë dhe tepër i ndërlikuar. Këtë fakt e vënë në dukje politikanë dhe ekspertë të ndryshëm të integrimit evropian. Sipas tij nëse Bashkimi Europian do të shfaqë një qasje strikte ndaj Shqipërisë, atëherë do të duhen dekada që ky vend të përmbushë kriteret e Kopenhagenit.
”Do të duhen dekada për Shqipërinë dhe fqinjët e saj, për të përmbushur kriteret e Kopenhagenit, nëse Bashkimi Evropian ballafaqohet me qasjen strikte, por të drejtë dhe të bazuar në meritë. Miratimi i “acquis communautaire”, ose aktet legjislative të Bashkimit Evropian, në konsultim me partnerët socialë dhe qytetarët, kërkon kohë. Konsolidimi i demokracisë dhe promovimi i mënyrave të llogaridhënies publike, kërkon kohë dhe energji.
Dhe konvergjenca ekonomike me Bashkimin Evropian, nuk do të ndodhë në mungesë të planit zhvillimor të ofruar nga Bashkimi Evropian dhe investimeve masive. Këto janë kriteret e Kopenhagenit, që duhet të përmbushin vendet e rajonit. Por ky nuk është problemi i vetëm. Aderimi është bërë edhe më i paparashikueshëm. Nuk është më e mjaftueshme për të plotësuar kutitë dhe për të kryer reformat.
Shikoni Shqipërinë dhe Maqedoninë, ata bënë një përparim të jashtëzakonshëm, por Këshilli Evropian nuk lejoi të hapte negociatat në vitin 2018. Ajo që tani nevojitet, përveç reformave është bindja e shteteve anëtare të Bashkimit Evropian. Ajo duhet të bindë Brukselin, por edhe Parisin, Berlinin, Hagën, etj. Ata kanë futur mekanizma për të bllokuar politikën e zgjerimit dhe për ta drejtuar atë në faza të ndryshme. Vendet e rajonit nuk duhet ta nënvlerësojnë këtë. Sugjerimi im për të kapërcyer këto pengesa është si vijon:
Së bashku, vendet e rajonit mund të kenë një levë më të mirë për çështjet e zgjerimit. Së bashku, ata mund të lobojnë për më shumë fonde, zgjidhje më të mirë, më shumë interes. Së bashku, ata bëjnë thirrje për shkurtimin e proceseve të hyrjes në mënyrë më efektive. Ata mund të bëjnë thirrje për krijimin e një statusi të anëtarësimit, të arritshëm brenda pak vitesh në vend të disa dekadave.
Ata mund të ofrojnë të nënshtrohen dhe të përmirësojnë mekanizmin e kontrollit dhe verifikimit, pas anëtarësimit të përdorur në Bullgari dhe Rumani, për të siguruar që nuk do të ketë probleme pas aderimit. Por të qënit së bashku do të thotë së bashku. Do të thotë të kërkohet të hysh në BE si grup. Asnjë prijës, një rajon. Nuk ka konkurrencë, por solidaritet. Qëndrimi për njëri-tjetrin, duke mbështetur të afërmin tuaj, sepse pranimi juaj varet nga kohezioni i grupit. Duke vënë të gjitha vendet e rajonit në të njëjtën varkë, siç bëri procesi i Berlinit dhe duke mësuar një mësim nga shtetet anëtare të BE-së, të cilat shprehin solidaritet, por nuk ecin mirë mes tyre. Duke pasur parasysh zgjatjen dhe paparashikueshmërinë e procesit të pranimit sot, besoj se kjo do të ishte mënyra më e sigurt jo vetëm për të hyrë në Bashkimin Evropian, por edhe për të transformuar me të vërtetë rajonin dhe për të kthyer faqen e konflikteve”, komenton Marciacq në këtë intervistë..
Diskutime rreth kësaj post