Dy burra, te dy shume te semure, ndanin nje dhome spitali.
Njerit prej tyre i lejohej te ngrihej ndenjur ne krevat cdo dite nga 1 ore pasi kjo e ndihmonte ne pastrimin e mushkerive.
Krevati i tij ishte afer dritares se vetme te dhomes.
Burri tjeter duhej ta kalonte gjithe kohen shtrire per shkak te semundjes.
Dy burrat kuvendonin per ore e ore te tera.
Flisnin per te kaluaren, per shtepine, familjen, punen, rinine e tyre, kohen e sherbimit ushtarak, kohen e pushimeve etj.
Cdo mbasdite kur burri afer dritares ngrihej ndenjur, e kalonte ate 1-oresh kohen duke i pershkruar mikut te tij cdo gje qe mund te shihte jashte nga dritarja.
Burri tjeter filloi te jetonte cdo dite ne pritje te ketij orari nje oresh kur bota e tij e brendshme pasurohej dhe ndricohej nga aktiviteti dhe ngjyrat e botes jashte dhomes se spitalit.
Nga dritarja shihej nje liqen i mahnitshem. Rosat dhe mjelmat luanin ne uje ndersa femijet zbaviteshin me varkat e tyre lodra. Ciftet shetisnin te lumtur ne lulishtet plot lule shume-ngjyreshe dhe i gjithe qyteti mund te shihej si ne pellembe te dores.
Nderkohe qe burri prane dritares i pershkruante te gjitha keto ne detaje, burri ne anen tjeter te dhomes mbyllte syte dhe imagjinonte kete panorame.
Ne nje pasdite te ngrohte, burri prane dritares pershkroi nje parade qe po parakalonte me hap rreshtor.
Megjithese burri tjeter nuk degjoi ndonje bande muzikore ta shoqeronte paraden, me syte e mendjes ai “shihte” cdo gje ndersa miku i tij e pershkruante kete pamje ne detaje tejet te hollesishme.
Dite, jave dhe muaj kaluan. Nje mengjes, infermierja erdhi t’u sillte uje por gjeti trupin pa jete te burrit prane dritates qe kishte nderruar jete paqesisht ne gjume.
E trishtuar, ajo lajmeroi personelin e spitalit per te marre trupin e tij dhe te kujdesej per cdo detaj tjeter te rastit.
Sapo situata ne dhome u normalizua, burri tjeter i kerkoi infermieres qe te levizte tek krevati prane dritares. Ajo e ndihmoi duke u siguruar qe cdo gje ishte mire dhe pacienti ndihej rehat.
Ngadale dhe me mundim, burri u mbeshtet ne berryla, duke u munduar te ngrihej.U zgjat ngadale per t’i hedhur nje sy botes perjashta por u shtang kur pa se perjashta ishte vetem nje mur.
I habitur, burri e pyeti infermieren se si ishte e mundur qe i ndjeri, ish shoku i tij i dhomes i kishte pershkruar gjera kaq te mrekullueshme per pamjen jashte kur aty ishte vetem nje mur.
Infermierja u pergjigje se i ndjeri kishte qene i verber dhe as qe mund ta shihte murin.
-“Ndoshta e ka bere per te te inkurajuar ty” – u pergjigj ajo.
Morali:
Lumturia me e madhe gjendet atehere kur mund te besh dike tjeter me te lumtur. Pikellimi i ndare me dike tjeter pergjysmohet por lumturia e ndare me dike tjeter dyfishohet. Nese do te ndihesh vertet i pasur, numero te gjitha gjerat qe i ke dhe qe nuk mund t’i bleje paraja.
Mos i bej vetem ‘LIKE’ ketij postimi por SHPERNDAJE pasi dikush mund te kete nevoje ta lexoje sot!
Diskutime rreth kësaj post