LAMTUMIRA/ Për ty kishin nevojë të gjithë. Ti nuk ke më nevojë për ne, Andrea!

Sot u përcoll në banesën e fundit, gazetari Andrea Stefani.

Pas një ceremonie në mjediset e RTSH, Andrea Stefani u përcoll në mesditë në Tufine.

Ilir Yzeiri, miku i tij më i afërt mbajti fjalimin përcjellës për Andrean.

Lamtumirë, Andrea !

Nga Ilir Yzeiri

I dashur Andrea,

ti sot po ndahesh nga ne dhe me siguri do të ngjitesh në qiell dhe që andej do të vështrosh, do t’u buzëqeshësh, por edhe do t’i ndihmosh fëmijët e tu, Danielin dhe Stefin që i deshe aq shumë, Enkeledën, motrat dhe mamanë, Klarën që e plagose rëndë me ikjen tënde.

Fati nuk desh që ti të vazhdoje të jetoje, sepse sëmundja e rëndë të rrëmbeu mu atëhere kur ti ishe në kulmin e moshës, të energjive dhe të vitalitetit. Ne, të mësuar me guximin tënd, me trimërinë tënde, me forcën e karakterit dhe vullnetin e pashoq, menduam se ti e munde atë bishë të mallkuar që po të gërryente nga brenda, por nuk paska qenë kështu. Ti na gënjeve, i dashur Andrea, sepse këta gjashtë muaj të luftës dhe të përleshjes me bishën që po të gërryente, ti jetoje sikur të mos kishte ndodhur asgjë, madje botove dhe shkruaje shkrime që turbullonin opinionin më shumë se në kohën kur ishe pa bishën e mallkuar brenda në trup. Deri dy ditë para së të shuheshe ti ishe në punë, i dashur Andrea, dhe megjithëse e dije se me çfarë sëmundjeje po përballeshe, nuk u dorëzove asnjëherë. Dhe ne të gjithë u gënjyem, sepse ti nuk na le për asnjë çast të mendonim se çfarë beteje po zhvilloje me sëmundjen e rëndë.

I dashur, Andrea !

Ti sot po ndahesh nga ne dhe hidhërimi që po na lë pas është i rëndë. Mirëpo, ti me jetën tënde le aq shumë kujtime, aq shumë jetë aq shumë vepra sa fëmijët e tu, gruaja jote, motrat, mamaja ne miqtë e tu do ta ndiejmë gjithmonë pranë zërin tënd, fjalën tënde. Ta dish se po ikën vetëm fizikisht ashtu siç është ligji i jetës, por ndërkaq ti do të jesh i pranishëm mes nesh dhe do të kujtohesh gjatë.

Do të kujtohesh si modeli i virtytit. Ti i dashur Andrea ishe njeriu -pasqyrë e virtytit. Këto ditë kam menduar gjatë dhe nuk kam gjetur dot një arsye për të shpjeguar fatin tënd të keq, vdekjen tënde. Jam ngushëlluar me idenë se ti ishe aq i virtytshëm dhe aq pa vese sa nuk mund t’i rezistoje jetës pa moral e pa skrupuj e plot mëkatarë ku gjendeshe. Vdekja e kishte më të lehtë me ty që ishe i pambrojtur nga viruset e jetës së mbushur me gjithë të këqijat e mundshme.

Do të kujtohesh si gazetari me ndershmërinë intelektuale më të lartë, si gazetari transparent, kurajoz dhe i pakorruptuar që përsëritte me zë të lartë të vëretat e thjeshta.

Ti ishe gazetari kampion i polemikës. Ishe i ndershëm, trim, kurajoz dhe besoje fort tek e vërteta. Nuk kishte në Shqipëri asnjë tjetër si ti që të ishte mjeshtër në gazetarinë e shkruar dhe polemist i pashoq në median televizive.

Ti i dhe emrin gazetarisë së ndershme e kurajoze në këta vjet.

Por për ty kishin nevojë të gjithë. Shoqëria civile në aksionet kundër vendimeve korruptive të qeverive kishte nevojë për ty. Prania jote dhe zëri yt i jepnin një përmasë tjetër asaj lëvizjeje.

Ti do të mbahesh mend si pionieri i gazetarisë ekonomike, si thelemulesi, ideusi dhe mbështetësi i Unionit të Gazetarëve gjithashtu. Por ti ishe dhe një kërkues shkencor i pasionuar. Librat e tu janë vepra të mirëfillta shkencore.

Sa projekte kishe, i dashur Andrea, sa libra mbetën në mes. Po ky ishte fati.

Në krye të Fondacionit IREX ti ideove programin investigativ HAPUR dhe e menaxhove me dinjitetin dhe profesionalizmin e një gazetari të madh.

Ishe ndër të rrallët, i dashur Andrea që nise të punosh si gazetar në vitet ’90 dhe ashtu e mbylle jetën.

Ti i dhe kuptim profesionit të gazetarit dhe dinjitet, sepse nuk e shkëmbeve pasionin dhe ndershmërinë me kompromise. Jetove dhe ike nga kjo botë vetëm me punën e ndershme të gazetarit. Kjo ndershmëri ta jepte forcën dhe dinjitetin për t’u ndeshur me këdo dhe për të denoncuar cilindo që kishte përgjegjësi për fatet e këtij vendi.

I dashur, Andrea!

Në qoftë se me gjalljen tënde kishe krijuar idenë se opinioni ishte i ndarë në vlerësimin tënd, tani të gjithë, pa përjashtim e kanë çmuar profilin dinjitoz që ti kishe krijuar. Dhe të gjithë pa asnjë përjashtim e kanë quajtur humbje të madhe ikjen tënde. Ndaj duhet të jesh i qetë miku im se ashtu siç e përsëritnim shpesh në bisedat tona, ti nuk kishe armiq, ti kishe vetëm kundërshtarë idesh.

Për të gjitha këto, por edhe për shumë të tjera që unë nuk mund t’i them dot këtu, ti do jesh një model që nuk ke për të na munguar kurrë, por do të jesh gjithmonë mes nesh.

Të qoftë i lehtë dheu miku im i shtrenjtë!