Gruaja që jeton krejtësisht e vetme në një ishull në detin Adriatik, ja pse nuk ka menduar asnjëherë të largohet

Ishulli i ‘Jetës’ i përket komunës Ston afër Dubrovnikut dhe mbulon vetëm 0,011 kilometra katrorë në Gjirin Maloston.

Për shkak të kushteve të favorshme, Gjiri i Maloston ka qenë një vend i përsosur për rritjen e butakëve që nga kohërat e lashta. Ky kalim në Dalmacinë jugore midis gadishullit Kleka dhe Pelješac është gjithashtu shtëpia e ishullit të Jetës, të cilin vendasit e quajnë gjithashtu Govan ose Govanj.

Gruaja që jeton krejtësisht e vetme në një ishull në

Sot në këtë ishull jeton vetëm një person, Prospera Pavi?, e cila ka kaluar më shumë se 80 vjet atje. Dhe ajo nuk ka në plan ta lërë atë. Ajo gëzon paqen dhe qetësinë, një pamje të mrekullueshme të rrethinës mahnitëse dhe vizitat e herëpashershme nga familja e tij nga kontinenti.

Pavi?, e cila gjithashtu kaloi Luftën e Dytë Botërore në ishull, një herë u shpreh se koha e saj e preferuar ishte para luftës, kur kishte dy shtëpi në ishullin e marinarit dhe bankierit të Dubrovnikut Bo?a Banc.

Prospera tha gjithashtu se “në vitet ’80 të shekullit të kaluar, ishulli ishte i gjallë, atëherë ishte vendpushimi i Novi Sadit “Radosno detinjstvo-Naša djeca”.

“Tetë, nëntë grupe do të vinin atje”. Kryesisht deri në një mijë fëmijë, dhe çdo mësuese do të sillte edhe burrin ose fëmijët e saj”, tha Pavi? disa vite më parë.

Gruaja që jeton krejtësisht e vetme në një ishull në

Dhe tani ajo ka mbetur e vetmja. Djali dhe nipërit e saj e vizitojnë dhe ajo nuk ka frikë nga asgjë, as nga dimrat e ashpër.

“Faleminderit Zotit që kam gjithçka, shumë më tepër sesa kam nevojë”. Po çfarë dru zjarri kam atje lart. Kur bën ftohtë, është parajsë”, thotë ajo.

Ndryshe, ishulli është i mbuluar me bimësi mesdhetare, kryesisht pisha e Halepit, ullinj dhe maki.

Në njëqind vitet e fundit, ishulli ka ndryshuar disa pronarë – i përkiste familjes Bandur nga Mali Ston, dhe në vitet tridhjetë të shekullit të kaluar u ble nga një bankier i pasur dhe pronar anijesh Bo?o Banac nga Dubrovniku, i cili ndërtoi një shtëpi mbi të për vete dhe mysafirët e tij. Pas Luftës së Dytë Botërore kaloi në pronësi të shtetit, pra të komunës së Stonit.